Montag, 11. März 2024

Η ΣΑΤΤΙ, Ο ΛΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ Η LΙFO.

 Δεν νομίζουμε οτι θα πέσει κανείς από τα σύννεφα με την γνωστοποίηση της πληροφορίας, οτι τα εγχώρια (και όχι μόνο αυτά, αλλά και τα ξένα, αλλά θα περιοριστούμε εδω στις εγχώριες περιπτώσεις) ΜΜΕ κάνουν την τρίχα τριχιά και οι "συνήθεις ύποπτοι" ταμπελάκιδες εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν, να στοχοποιούν πρόσωπα, συμπεριφορές και καταστάσεις κτλ. Ακολουθεί χαρακτηριστικό παράδειγμά προς απόδειξη του ανωτέρω:

 Ήδη πριν μπει καλά-καλά το Σαββατοκύριακο, οι ταμπελάκιδες της διαδικτυακής "φυλλάδας" www.lifo.gr εξαπέλυσαν την επίθεση σε όσους σχολιάζαν αρνητικά το βίντεοκλιπ και το τραγούδι της Μαρίνας Σάττι, το οποίο θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision με τον ακόλουθο τρόπο:


 
 Η lifo είναι ενα διαδικτυακό έντυπο, το οποίο στην εποχή προ κόβιντ έδινε την εντύπωση οτι απευθύνεται κυρίως σε χιπστεράδες και μιλλένιαλς. Στην μετά-κόβιντ εποχή, έχει "πάρει μπάλα" τους μεταχίπστερς και την γενιά Ζ. Δίνει επίσης την εντύπωση οτι είναι η εξέλιξη των λαιφσταϊλίδικων ιλλουστρασιόν εντύπων που κυκλοφορούσαν την δεκαετία του 1990, αλλά στο πιο underground και εναλλακτικό. Βέβαια δεν παραλείπει η ιστοσελίδα αυτή να διαφημίζει (για ευνόητους λόγους) τα Mad και Viva Awards, όπως και να προβάλλει λαϊκούς τραγουδιστές σαν τους Μαργαρίτη και Αδαμαντίδη (αυτά δηλαδή που δήθεν απεχθάνεται, αλλά ο ιδρυτής της φρόντισε, με "τρόπο", να τα δικαιολογήσει ως "πράγματα που την σήμερον ημέρα δεν έχουν καμία σημασία, καθώς είναι όλα μεικτά" (κάπως έτσι)... 
 
 Υποτίθεται επίσης οτι οι συντάκτες της lifo είναι ανοικτά πνεύματα που ενθαρρύνουν τον διάλογο, την διαφορετικότητα, την ανεκτικότητα. Τα παρατιθέμενα screenshots (βλ. εντ.) που αφορούν την Σάττι και το τραγούδι της δείχνουν το αντίθετο θα λέγαμε. Το τραγούδι και το βίντεοκλιπ γνωστοποιηθήκαν λίγο πριν το Σαββατοκύριακο. Σε κάποιους και κάποιες δεν αρέσαν - λογικό, δεν μπορεί να έχουμε όλοι τα ίδια γούστα. Αρκετοί δικαιολογήσαν την άποψή τους. Οι συντάκτες των άρθρων "υπεράσπισης" της Σάττι - από όπου και τα screenshots - έσπευσαν, με φανατισμό παρόμοιο τζιχαντιστή/ ένθερμου τραμπούκου/ πορωμένου κομματόσκυλου που δεν διανοείται καν οτι μπορεί κάποιοι να έχουν διαφορετική από αυτόν γνώμη, να επιτεθούν με "επιχειρήματα" που διακρίνονται από τοξικότητα, εφαρμόζοντας αυτά, τα οποία κατηγορούν οτι πράττουν "οι άλλοι" - οι ρατσιστές, οι νάρκισσοι, οι νταήδες και λοιπές κοινωνικές ομάδες. Φαίνεται άλλωστε και από τους τίτλους των 2 άρθρων.

 Προτείνουμε στους θιγμένους αυτούς κυρίους (τους οποίους φανταζόμαστε πως, ούτε η Σάττι ούτε οι υπόλοιποι συντελεστές που εργαστήκαν για την δημιουργία του τραγουδιού και του βίντεοκλιπ ορίσαν ως συνήγορους) να ηρεμήσουν και να αφήσουν την τοξικότητα και τους χαρακτηρισμούς στο σπίτι τους. Και να αποδεχτούν οτι σε κάποιους δεν άρεσαν, ούτε το τραγούδι ούτε το βίντεοκλιπ. Το οτι δεν αρέσαν σε κάποιους όμως, δεν σημαίνει οτι αυτοί οι κάποιοι είναι, είτε ξενέρωτοι μικροαστοί ψευτοαριστεροί (με δεξιές τσέπες) είτε ψευτοσυντηρητικοί χρυσαυγίτες θυμωμένοι, επειδή π.χ. στο βίντεοκλιπ παρουσιάζονται οι "αρνητικές" πτυχές της σύγχρονης Αθήνας. Το να προσπαθούν κάποιοι να επιβάλλουν με το ζόρι την άποψή τους (ή "αποψάρα τους", όπως αναφέρει και ενας εκ των συντακτών) δια της χρήσης τοξικής γλώσσας και μοιράζοντας ταμπέλες με χαρακτηρισμούς, συγκαταλέγεται στα χειρότερα πράγματα που υπάρχουν και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ασκείται από ενα μέσο όπως η lifo, η οποία θέλει να δείχνει οτι είναι διαφορετική από άλλες ιστοσελίδες παρόμοιας θεματικής.

 Ανεξάρτητα από όλο αυτό, μακάρι η ελληνική συμμετοχή στην φετινή Eurovision να τα πάει καλά, όπως τα πήγε και η ταινία του Λάνθιμου στην χτεσινή απονομή των ¨Οσκαρ. Είχε βέβαια να αντιμετωπίσει ταινίες-μεγαθήρια. Την έβγαλε καθαρή με 4 Όσκαρ, αν και δεν ήταν στις "μεγάλες κατηγορίες" πλην του Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου. Η συμπερίληψη όμως ταινίας του Λάνθιμου στον διαγωνισμό αυτόν είναι από μόνη της ενας άθλος. Ϊσως να ξένισε το σενάριο και ο τρόπος σκηνοθεσίας τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας. Δεν πειράζει. Ο Λάνθιμος θα συνεχίσει να γυρίζει ταινίες και σίγουρα θα ξανασυμπεριληφθεί στα ¨Οσκαρ. Αυτό το λένε και επαγγελματίες κριτικοί κινηματογράφου.


Freitag, 23. Februar 2024

ΤΟ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ" ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΥΠΟ ΑΛΛΟ ΠΡΙΣΜΑ.

 

 Εδώ και μήνες είμαστε αναγκασμένοι να υπομένουμε τις οποιεσδήποτε πληροφορίες αφορούν τον κάποιον κύριο Κασσελάκη - ιδίως αυτές που σχετίζονται με τα προσωπικά του ζητήματα. [βλ. εικ. εντ.]


 Για την ιστορία, δώθηκε πράγματι η εντύπωση πως πρόκειται για κάποιον εξ Αμερικής προερχόμενο ιδιώτη, ο οποίος από τον Σεπτέμβριο 2023 ξεκίνησε να παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Η αφετηρία τοποθετείται μετά τις εκλογές του Ιουνίου της ιδίας χρονιάς, την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, την παραίτηση Αλέξη Τσίπρα και την εκλογή (από την βάση) του προαναφερόμενου Κασσελάκη. [βλ. αντίστοιχα κείμενα παρόντος ιστολογίου εντ.]

 Το "άλλο πρίσμα" του τίτλου αναφέρεται στην εικασία, μήπως ο Κασσελάκης θέλει πραγματικά να βελτιώσει την κατάσταση στο κόμμα του. Εξέφρασε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες (π.χ. κατάργηση υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας με εναλλακτικές, όπως σε πολλές χώρες της ΕΕ), προσπάθησε να φέρει τεχνολογικές καινοτομίες στο κόμμα του (π.χ. στο συνέδριο των Σπετσών τον Ιανουάριο του 2024) και μόλις την περασμένη εβδομάδα δημιούργησε και προώθησε ενα ερωτηματολόγιο, στόχος του οποίου (θεωρητικά) είναι η βελτίωση του ΣΥΡΙΖΑ. 

 Πάρα ταύτα, οι ενέργειές του αυτές σκοντάφτουν στην απροθυμία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί εκ των οποίων τον στηρίζαν μέχρι πρότινος. Πρόσφατα και με αφορμή το περίφημο ερωτηματολόγιο, μια εκ των υποστηρικτών του, η κυρία ¨Ολγα Γεροβασίλη, εξέφρασε την δυσαρέσκειά της. Κάποιοι άλλοι (π.χ. ο Γιώργος Τσίπρας, εξάδελφος του απερχόμενου Αλέξη Τσίπρα) μιλήσαν για την πιθανότητα να ξαναγίνουν εκλογές για την ανάδειξη νεου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, και πάλι από την βάση. Η συνέχεια θα φανεί στο αναμενόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Σαββατοκύριακο, στην Αθήνα αυτήν την φορά.

 Και στο σημείο αυτό παρεμβάλλεται ενα τμήμα από το "άλλο πρίσμα" του τίτλου, καθώς μας δίνεται η εντύπωση οτι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμούν καινοτομίες. ¨Οπως είχαν αναφέρει και κάποιοι με αφορμή το συνέδριο των Σπετσών: "θα καθόμαστε τώρα να φτιάχνουμε παρουσιάσεις με power point στο lap-top"; Αυτή ακριβώς η φράση, όπως και η δυσαρέσκεια για το ερωτηματολόγιο, δείχνουν το ποιόν των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ: κρατικοδίκαιοι υπάλληλοι, οι οποίοι αρέσκονται να τσεπώνουν μισθούς και επιδόματα, να απολαμβάνουν προνόμια, αλλά άμα τους πεις για τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν καμιά δουλειά, αντιδρούν. Διόλου παράξενο από την μια πλευρά, καθώς ήδη από τις εποχές που το κόμμα τους ήταν κυβέρνηση (2015-2019) είχαν καλομάθει στις ανέσεις που τους δωθήκαν. Ο κόσμος όμως δεν τους ψήφισε για να κάθονται, αλλά για να κάνουν έργο. 

 Υπό αυτές τις συνθήκες, φαίνεται δύσκολο εως απίθανο να καταφέρει ο Κασσελάκης να βελτιώσει τα πράγματα εντός του κομματός του - εαν πράγματι είναι αυτός ο στόχος του και δεν πρόκειται για άλλον εναν "βροχοποιό". Καθότι έχουμε όλοι μας χορτάσει από μεγαλοστομίες και επιδείξεις. Ο Κασσελάκης τα έχει κάνει τα ταξιδάκια του (Μετέωρα, Βόλος κ.α.). Ας κάνει την δουλειά του. Ομοίως και οι βουλευτές του. Στο προσεχές συνέδριο θα δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Κρατάμε βέβαια τις επιφυλάξεις μας, καθώς οι καλομαθημένοι ΣΥΡΙΖΑιοι είναι κομματάκι δύσκολο να βγάλουν την "ελληναράδικη" νοοτροπία από πάνω τους...


Donnerstag, 15. Februar 2024

ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΝΕΑ ΗΘΗ ΣΤΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ!

 Τον Οκτώβριο του 2011 και τον Νοέμβριο του 2012 γράφαμε στο παρόν ιστολόγιο για το πως έχουν αλλάξει τα πράγματα στα ντοκυμαντέρ και ειδικά, στα ντοκυμαντέρ που πραγματεύονται θέματα σχετικά με την άγρια φύση (ζωολογία). Στο τωρινό κείμενο θα αναφερθούμε στις αλλαγές στα ντοκυμαντέρ που αφορούν ζητήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας.

 Οι αλλαγές αυτές είναι δραστικές. Κατ΄αρχάς να αναφερθεί οτι, τα ντοκυμαντέρ αυτά προβάλλονται - τουλάχιστον σε χώρες όπως η Γερμανία - και από ιδιωτικά κανάλια. Ουσιαστικά όμως πρόκειται για παραγωγές συνδρομητικών καναλιών, όπως τα Netflix και History Channel, τα οποία και παίρνουν "την μερίδα του λέοντος" στον τομέα αυτό, σε θέματα ποσότητας. Κατά δεύτερον, αρκετές από τις παραγωγές αυτές περιλαμβάνουν ντοκυμαντέρ που έχουν να κάνουν με ψευδοαρχαιολογία, ψευδοιστορία, ψευδοθρησκεία και άλλες παραεπιστήμες, καθώς και προβολή θεωριών συνωμοσίας. Στις παραγωγές αυτές συμπεριλαμβάνονται οι σειρές του History Channel "History´s Greatest Mysteries" (2020-) και "Ancient Aliens" (2009-), καθώς και το ντοκυμαντέρ 6 επεισοδίων του Graham Hancock "Ancient Apocalypse" (2023) από το Netflix.

 Ψευδοιστορικά όμως μπορούν να θεωρηθούν και τα ακόλουθα ντοκυμαντέρ, ξεκινώντας από τα πιο πρόσφατα: "Alexander: the making of a God" (Netflix 2024) [εικ. 1], "African Queens, Season 2: Queen Cleopatra" (Netflix 2023) [εικ. 2], "Rise of Empires: Ottoman" (Netflix 2020-2022) [εικ. 3], "Colosseum" (History Channel 2022), "Roman Empire" (Netflix 2016-2019).

 Τα προαναφερόμενα ντοκυμαντέρ παρουσιάζουν μια σειρά κοινών χαρακτηριστικών, τα οποία συνοψίζονται ως εξής: (1) αφήγηση από γνωστό χολλυγουντιανό ηθοποιό (όχι κορυφαίο όνομα), (2) δραματοποιημένες σκηνές, τόσο διαλόγων, όσο και μαχών, (3) παρεμβαλόμενο σχολιασμό από "ειδικούς", κατά κύριο λόγο τριτοτέταρτους ακαδημαϊκούς, (4) φθηνά σκηνικά και κοστούμια, τα οποία συχνά δεν ανταποκρίνονται στα αντίστοιχα ενδύματα, όπλα, εργαλεία, κοσμήματα, αρχιτεκτονική της εποχής. Και αυτά είναι ενας σοβαρός λόγος να αμφισβητηθεί η έννοια του "ιστορικού ντοκυμαντέρ" που προσπαθούν να βγάλουν προς το κοινό οι εκπομπές αυτές. Για αυτό θα είναι προτιμότερο να ομιλούμε περί ψευδοιστορικών ντοκυμαντέρ. Επίσης (5) τα ντοκυμαντέρ αυτά δίνουν έμφαση σε γενικώς ασήμαντα πράγματα μεγιστοποιόντας τα, απομακρύνοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο το κοινό από το έργο, τις προσωπικότητες και τα γεγονότα που υποτίθεται αναφέρουν.

(Netflix 2024)

 Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το ντοκυμαντέρ 6 επεισοδίων για τον Μέγα Αλέξανδρο [εικ. 1]. Ήδη από το πρώτο επεισόδιο δώθηκε έμφαση στην φύση της σχέσης μεταξύ Αλέξανδρου και Ηφαιστίωνα, η οποία είναι σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς περίπλοκη. Η κριτική συνεπώς στράφηκε προς το πεδίο αυτό, ενω κανονικά τους ιστορικούς θα έπρεπε να τους απασχολούν ζητήματα όπως τα λάθος κοστούμια και σκηνικά, η κόμη του Αλέξανδρου (οι παραστάσεις σε νομίσματα και προτομές τον αναπαριστούν με αναστολή, χώρισμα των μαλλιών μπροστά δηλαδή. Επίσης ο Αλέξανδρος έφερε πλούσια, "λεοντώδη", κατά τον Πλούταρχο, κόμη), η εμφάνιση του Φιλίππου (ο οποίος στο ντοκυμαντέρ είναι αρτιμελής, δεν κουτσαίνει, δεν είναι μονόφθαλμος, αλλά δεν φέρει επίσης γενειάδα. Από τις γνωστές αναπαραστάσεις ξέρουμε οτι συνέβαινε το αντίθετο: ο Φίλιππος δηλ. είχε γενειάδα, είχε χάσει το μάτι του και κούτσαινε). 

 Παρόμοιες "αβλεψίες" υπάρχουν και σε άλλα ντοκυμαντέρ, π.χ. στα προαναφερόμενα "Roman Empire" και "Colosseum", στα οποία ο Κόμμοδος π.χ. αναπαρίσταται χωρίς γενειάδα, μολονότι ξέρουμε από πορτραίτα του οτι έφερε γενειάδα ως αυτοκράτωρ, ακολουθώντας την μόδα του πατρός του, Μάρκου Αυρηλίου. Οι αυτοκράτορες της δυναστείας των Ιουλίου-Κλαύδιου και Φλάβιου δεν έφεραν γένια.

(Netflix 2023)

 Το ντοκυμαντέρ για την Κλεοπάτρα [εικ. 2] με παραγωγό και αφηγητή την Jada Pinkett Smith, ηθοποιό και σύζυγο του Will Smith, στηρίχθηκε στους δυο πυλώνες του φεμινισμού και του αφροκεντρισμού, παρουσιάζοντας την τελευταία βασίλισσα της Πτολεμαϊκής Δυναστείας ως μαύρη και βάζοντας την Αφροαμερικανίδα συνταξιούχο φιλόλογο καθηγήτρια Shelley P. Haley να επιμένει σε αυτό, επειδή της το είχε πει η γιαγιά της! Εξυπακούεται οτι κάτι τέτοιο ("η γιαγιά μου, μου είπε να αγνοήσω τους ιστορικούς: η βασίλισσα Κλεοπάτρα ήταν μαύρη [όπως εκείνη και εγω] και την πιστεύω, γιατί είναι η γιαγιά μου") δεν είναι και δεν πρέπει να λογίζεται ως επιστημονικό επιχείρημα, αλλά εξυπακούεται επίσης, πως, δεν είναι τυχαίο οτι το ντοκυμαντέρ αυτό προωθεί συγκεκριμένη ατζέντα.  

 Για την ιστορία, δεν αποκλείεται να ήταν η Κλεοπάτρα μιγάδα από την πλευρά της μητέρας και της γιαγιάς της, αλλά αυτές δεν ήταν Αφρικανές. Οι Πτολεμαίοι, στα πλαίσια συμμαχιών, δεν δίσταζαν να επισφραγίσουν τις σχέσεις τους με τους άλλους Επιγόνους (Σελευκίδες, Αντιγονίδες) δια γάμων.

(Netflix 2020-2022)

 Το ντοκυμαντέρ για την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης τον Μάϊο του 1453 από τον Μωάμεθ Β (τον επονομαζόμενο για αυτό "Πορθητή") είναι τουρκική παραγωγή, εμπίπτει στα γενικότερα πολιτικά και γεωστρατηγικά πλαίσια της τουρκικής πολιτικής του επιτελείου του Ερντογάν (βλ. "γαλάζια πατρίδα") και ως τέτοιο, λογίζεται προπαγανδιστικό. Υπό αυτό το πρίσμα φέρει πολλά κοινά με την ταινία για το ίδιο συμβάν, η οποία είχε προβληθεί τον Φεβρουάριο του 2012 στους κινηματογράφους της Γερμανίας, μιας χώρας με υψηλό ποσοστό Τούρκων κατοίκων ως γνωστό. Και στα δυο τους - ταινία και ντοκυμαντέρ - γίνεται αναφορά μιας ψευδοπροφητείας, σύμφωνα με την οποία, την Πόλη θα την κατακτούσε ενας ηγεμόνας-πολεμιστής που θα έφερε το ίδιο όνομα με τον Προφήτη Μωάμεθ. Όπως στην ταινία, έτσι και στο ντοκυμαντέρ αποσιωπιούνται οι πολυήμερες σφαγές των Οθωμανών. Οι Τούρκοι "ακαδημαϊκοί" που σχολιάζουν, αναφέρουν οτι ο Μωάμεθ Β ήθελε να γίνει ενας νέος Μεγαλέξανδρος. Για αυτό και η κατάκτηση της Πόλης. 

 Το ντοκυμαντέρ αυτό έχει και 2ο κύκλο επεισοδίων, στον οποίον παρουσιάζεται ο αγώνας του Μωάμεθ εναντίον του Βλάντ Τέπες, του "Παλουκωτή" (ο διαβόητος "Δράκουλας"). Και στους 2 κύκλους, ο Οθωμανός σουλτάνος παρουσιάζεται ως πολεμιστής στα πεδία των μαχών, ενώ κάτι τέτοιο φέρεται να μην ισχύει. Στον 2ο μάλιστα φέρεται να εκπροσωπεί την αρμονία και την τάξη έναντι του χάους, το οποίο σκορπάει ο "επαναστάτης" Βλάντ. 

Συνοψίζοντας, βλέπουμε οτι και τον τομέα των ιστορικών-αχαιολογικών ντοκυμαντέρ, έχουμε απομακρυνθεί έτη φωτός από τις ποιοτικές παραγωγές του Michael Wood για το BBC και την σειρά "Terra X" των γερμανικών καναλιών. Πλέον τα συνδρομητικά κανάλια με "μπροστάρη" το Netflix έχουν αναλάβει τις παραγωγές δραματοποιημένων ντοκυμαντέρ αμφιβόλου περιεχομένου, στα οποία δίνεται έμφαση σε κουτσομπολίστικου τύπου ζητήματα περί της ιδιωτικής ζωής ιστορικών προσώπων. Τα οποία ιστορικά πρόσωπα παρουσιάζονται εμφανισιακά να διαφέρουν από αυτά που γνωρίζουμε βάση των πηγών. Αυτό είναι το ενα επίπεδο. Το άλλο είναι η ευρεία παρουσίαση ψευδοιστορικών και ψευδοαρχαιολογικών εικασιών, τα οποία πασσάρονται στους θεατές καλυμμένα από πομπώδεις τίτλους ή υπότιτλους που περιέχουν τις φράσεις "μυστήρια της αρχαιότητας" και δια των οποίων διάφοροι τυχάρπαστοι παρουσιάζουν τις εικασίες τους. Και δυστυχώς οι σειρές αυτές προβάλλονται και από ιδιωτικά κανάλια, στα οποία έχει ο οποιοσδήποτε πρόσβαση. Φυσικά παιδιά και έφηβοι που δεν έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία να φλιτράρουν τις πληροφορίες αυτές, με αποτέλεσμα να τις απορροφούν και να τις αναμασούν. Και έτσι διαιωνίζεται το πρόβλημα με τις θεωρίες συνωμοσίας, καθώς αυτές αποκτούν κι άλλους οπαδούς.